lirik lagu spell the pain – funky
σ’ αυτό το δρόμο που μοιάζει κλωστή, απ΄τη μια η τρέλα της πόλης
κι απ΄ την άλλη των κατοίκων της, κινούμαστε στο χτύπο της καρδιάς
που δίνει το ρυθμό στα ντραμς, μια μπασογραμμή βαριά
και μια κιθάρα απ΄ τον κωστή
έχω τη σκύλα να κοιτάει όταν γράφω κουπλέ
με μια απορία μεσ’ στα μάτια για το αν είμαι κομπλέ
μπορεί να μην καταλαβαίνει κάθε λέξη που σκάει
μα αυτή κουνάει την ουρά όταν ριμάρω σωστά και
μπροστά μου αδιέξοδα και λογαριασμοί
43 για πτυχίο και ένα έτος πρακτική
δεν ξέρω ειλικρινά να σου πω τι με αγχώνει πιο πολύ
που το χειρόφρενο δεν πιάνει ή που με βλέπω ταπί
το κορίτσι με βαρέθηκε ενώ εγώ της είχα τάξει
κρουαζιέρα με ένα πλοίο λίγο πριν αυτό βουλιάξει
τι πιο ρομαντικό μπορεί κάποιος να πράξει
απλά το πλοίο είναι παρομοίωση για το αύριο που θα χαράξει
ότι όλα αρχίζουν και τελειώνουν εδώ
γραμμένο στον πάτο του έκτου ποτηριού μου παρατηρώ
μα δυσκολεύομαι στα γράμματα να επικεντρωθώ
γι’ αυτό για να το θυμηθώ αύριο το βράδυ θα ξαναπιώ, και πάμε
δεν συγχωρούμε και από επιλογή αγαπάμε
ποντάρουμε τα πάντα αφού τα πάντα ζητάμε
ανά δυό χρόνια ερωτευόμαστε, στο εξάμηνο τα σπάμε
βγαίνουμε, πίνουμε, γράφουμε και πίσω δεν κοιτάμε, μα εμείς
όλο μένουμε στάσιμοι κι όλο τρέχουμε
κράτα γερά εμείς είμαστε ό,τι έχουμε
στο παιχνίδι αυτό πόσο ακόμα θα αντέξουμε
εφόσον μπήκαμε θα παίξουμε
όλο μένουμε στάσιμοι κι όλο τρέχουμε ΄
κάθε μέρα σηκωνόμαστε και πέφτουμε
ακολουθήσαμε έναν δρόμο και πίσω δεν επιστρέφουμε
εφόσον μπήκαμε θα παίξουμε
σ’ αυτή την πόλη όλοι ακροβατούν σε μια κλωστή
κάθε μέρα ίδια μέρα κι άλλη μια πόρτα κλειστή
κάποιος μου ΄πε πως έχω περάσει τη γραμμή
και εγώ του απάντησα πως έχω μια ακόμα στροφή
κάθε μέρα ζω το ίδιο έργο λες και βάλθηκα να παίζω
πάλι στην ημέρα της μαρμότας, κι ευτυχώς που έχω
μια ντραμόλουπα απ’ τον στέλιο να ξεσπάω
που και που πάνω στο γαμημένο χτύπημα της μπότας
πόσο ακόμα για να μένω δεδομένου όσα πιστεύω
τις μέρες που σαλεύω και δεν με βλέπει το σπίτι μου
δουλειά, σχολή, προβλήματα, χρωστούμενα μαθήματα
θέλω δυο λόγια θετικά, πάρε τη σκόνη κάτω από τη μύτη μου
δεν καταλαβαίνει τι λέω και πάλι
σου λέω γράφω για να μην τραβήξω σκανδάλη
μια μέρα την εβδομάδα κάνω κεφάλι (μία)
μετά βουτάω με το κεφάλι μεσ’ στο μαγκάλι (μέσα)
έχω, έναν φίλο με κατάθλιψη μα δεν το ξέρει (δεν το ξέρει)
όλα είναι στραβά κι ανάποδα, λέω κόφ’ το μαχαίρι (κόφ’το, κόφ’το)
εγώ του είπα πως θα τα καταφέρει μα δεν πιστεύει
λέξη από όσα το στόμα μου προφέρει
και η σκύλα του φώτη κουνάει ακόμα την ουρά
όταν ηχογραφούμε στο booth και ριμάρουμε σωστά
και όταν γαυγίζει μου υπενθυμίζει πως κάτι κάνω στραβά
πως δεν ήρθε το τέλος αν όλα δεν παν’ καλά
όλο μένουμε στάσιμοι κι όλο τρέχουμε
κράτα γερά εμείς είμαστε ό,τι έχουμε
στο παιχνίδι αυτό πόσο ακόμα θα αντέξουμε
εφόσον μπήκαμε θα παίξουμε
όλο μένουμε στάσιμοι κι όλο τρέχουμε ΄
κάθε μέρα σηκωνόμαστε και πέφτουμε
ακολουθήσαμε έναν δρόμο και πίσω δεν επιστρέφουμε
εφόσον μπήκαμε θα παίξουμε
πες μου τι κάνουμε ~ όλο τρέχουμε
πες μου τι είμαστε ~ είμαστε ό,τι έχουμε
εδώ που φτάσαμε ~ πόσο ακόμα θα αντέξουμε
πόσο πες μου πόσο ~ εφόσον μπήκαμε θα παίξουμε
πες μου τι κάνουμε ~ όλο τρέχουμε
πως την παλεύουμε ~ σηκωνόμαστε και πέφτουμε
εδώ που φτάσαμε ~ πίσω δεν επιστρέφουμε
όχι δεν παίζει, όχι δεν παίζει
εφόσον μπήκαμε θα παίξουμε
όλο μένουμε στάσιμοι κι όλο τρέχουμε (κι όλο τρέχουμε)
κράτα γερά εμείς είμαστε ό,τι έχουμε (κράτα, κράτα, κράτα)
στο παιχνίδι αυτό πόσο ακόμα θα αντέξουμε (πόσο πες μου πόσο)
εφόσον μπήκαμε θα παίξουμε
όλο μένουμε στάσιμοι κι όλο τρέχουμε (κι όλο τρέχουμε)
κάθε μέρα σηκωνόμαστε και πέφτουμε (κάθε μέρα)
ακολουθήσαμε έναν δρόμο και πίσω δεν επιστρέφουμε (δεν επιστρέφουμε)
εφόσον μπήκαμε θα παίξουμε
κι όσο πηγαίνουμε στα προγνωστικά κόντρα
εσύ απλά ντόμπρα μίλα, μεσ’ στα μάτια κοίτα να
τα αφήσω πίσω μου όλα, να καβαλάμε το κύμα
σερφάροντας στο μέτρο, πάνω απ’ το κέντρο ενώ γυρνάμε την αθήνα
απ΄ το λιμάνι ως τον λυκαβηττό και πίσω μετά
από το μενίδι μια μπασογραμμή στο αιγάλεω χτυπά
από του βύρωνα τη θέα πίσω θησείο για δουλειά
από της νίκαιας τα προσφυγικά στα ακουστικά και
όλο μένουμε στάσιμοι κι όλο τρέχουμε
κράτα γερά εμείς είμαστε ό,τι έχουμε
στο παιχνίδι αυτό πόσο ακόμα θα αντέξουμε (πόσο πες μου πόσο)
εφόσον μπήκαμε θα παίξουμε
όλο μένουμε στάσιμοι κι όλο τρέχουμε ΄
κάθε μέρα σηκωνόμαστε και πέφτουμε
ακολουθήσαμε έναν δρόμο και πίσω δεν επιστρέφουμε
εφόσον μπήκαμε θα παίξουμε
Lirik lagu lainnya:
- lirik lagu sekhi – i’m done
- lirik lagu yvs village feat. ppcocaine – rugrat (feat ppcocaine)
- lirik lagu joe spadesman – bonnie & clyde
- lirik lagu yuxu – qaradəniz türküsü
- lirik lagu chie & king bracket – no worries
- lirik lagu kovin kestnar – temple os (spit on the scum)
- lirik lagu onino – фаталити
- lirik lagu misyon – sokakların ruhu
- lirik lagu chief keef – minnesota
- lirik lagu sebastian salvation – fight for your life