a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

lirik lagu apokliros 186 & r-jay - δίχως καβάτζα καμιά (dixos kavatza kamia)

[verse 1]
κάτω απ’ τα σύννεφα, εκεί που οι ανθρώποι τρέχουν γρήγορα
κι είναι στο πόδι απ’ το πρωί ως το ηλιοβασίλεμα
στα μέρη που γεννήθηκα και αλήτευα
μα αν ήξερα δεν θα δινα ούτε τα μισά απ’ το περίσσευμα

περίμεναν πως θα σπάσω στα δύσκολα
μα αντίθετα σηκώθηκα κι άρχισα να γράφω επίμονα
εδωσα φωνή στο πάρκο και στο γείτονα
παυσίπονα κι άστ’ ον να κοιτάει ακόμα καχύποπτα

στα μέρη μου για να επιβιώσεις
κοίτα να βρεις τη δύναμη ώστε να αντέχεις τις πτώσεις
αδύνατο να χουμε όλοι τις ίδιες απόψεις
μα αν μας προδώσεις ετοιμάσου να δεχτείς τις επιπτώσεις

δάμασα το πόνο, το σκοτάδι, την οργή
πλέον δεν με αγγίζουνε μικρές ευτυχίας δόσεις
είπα θα βάλω χρώμα στη καμένη αυτή γη
πάντα μας λείπαν τα λεφτά και όχι οι γνώσεις, νιώθεις;

εδώ ακόμα τη βγάζουμε με τρεις και εξήντα
κι αυτοί που ζήσαν πόλεμο πεθάναν ξεχασμένοι στα ενενήντα
γνωρίσαμε τη νύχτα πιο καλά απ’ την αλφαβήτα
για αυτό ραπάρουμε ακόμα με λύσσα
δεν πατήσαμε το πόδι μας ποτέ σε πίστα
ούτε και γλύψαμε κανέναν για να ανήκουμε σε κλίκα
είδα του κόσμου τη γλύκα και άραξα εκεί πες του φασίστα
φώναζε με άνθρωπο κι όχι αρτίστα

[chorus]
κατάλαβα το πώς αλλά ποτέ μου το γιατί
όσοι έρχονται με αγάπη, φεύγουν σαν εχθροί
είπαν τον έρωτα και το ρομαντισμό υπερβολή
ίσως στα αλήθεια να ‘ρθα λάθος εποχή

και εγώ πάλι δραπετεύω απ’ το κελί μου
συντροφιά με τη μνηστή μου, τη μουσική μου
κι όσο ο γιώργος ντύνει τη ψυχή και τη φωνή μου
τόσο θα γεμίζει το χαρτί μου

[verse 2]
ρωτάνε ακόμα οι δικοί μου πότε θα ηρεμήσω
γιατί ό,τι μου δωσε ζωή είδαν να τη παίρνει πίσω
μου ‘παν πως ήρθε ο καιρός να προχωρήσω
άλλο να μη τ’ αναλύσω, ώρα να τους ξορκίσω

ισως να μη κατάφερα ποτέ να τους κερδίσω
αλλά κατάφερα μέσα στην έδρα τους να τους γλεντήσω
οταν ξεμένω το παρελθόν σκαλίζω μα θα ζήσω
έχω ευθύνη για τη πιτσιρίκα και το πιτσιρίκο
κι ας μη καταλάβανε ποτέ πως τα γραπτά μας
είναι ο καθρέφτης όσων κουβαλάμε στην καρδιά μας
είναι η αλήθεια και ο λόγος που βρίσκαμε το μπελά μας
και που τα μουνόπανα λερώσαν τα ονόματά μας

δεν με συγκίνησε ποτέ η παρέα τους κι η ατζέντα τους
τι σκατά να ζηλέψω απ’ τη καριέρα τους;
τα στόματά τους μεγαλύτερα από τα ταλέντα τους
δήλωσα παρόν και τρέμουνε για τη καρέκλα τους

δεν ξέρω πώς το πουλάνε για αυτό το δίνω τζάμπα
έτσι μου μάθαν οι πλατείες και τα πάρκα
μου μάθαν το ρομαντισμό και να το φτάνω στα άκρα
όσο κρίνουν απ’ τη φάτσα και σε θέλουν για τη σάρκα

σου ‘πα να χεις το νου γιατί το λάθος τύψεις γεννά
όσο σκεφτόμαστε άρρωστα και νοσηρά
μία ζεστή αγκαλιά όταν γυρνάμε απ’ τη δουλειά
λίγη ανθρωπιά κι όπου μας βγάλει δίχως καβάτζα καμιά

[chorus]
κατάλαβα το πώς αλλά ποτέ μου το γιατί
όσοι έρχονται με αγάπη, φεύγουν σαν εχθροί
είπαν τον έρωτα και το ρομαντισμό υπερβολή
ίσως στα αλήθεια να ‘ρθα λάθος εποχή
και εγώ πάλι δραπετεύω απ’ το κελί μου
συντροφιά με τη μνηστή μου, τη μουσική μου
κι όσο ο γιώργος ντύνει τη ψυχή και τη φωνή μου
τόσο θα γεμίζει το χαρτί μου

- lirik lagu apokliros 186 r jay

Lirik lagu lainnya:

LIRIK YANG LAGI HITS MINGGU INI